Król Salomon, syn Dawida, to postać nie tylko biblijna, ale także historyczna, uznawana za jednego z najważniejszych władców starożytnego Izraela. Jego mądrość, bogactwo oraz wpływ na rozwój królestwa znalazły odzwierciedlenie nie tylko w tekstach biblijnych, ale także w tradycjach judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Salomon (znany również jako Sulajman w tradycji muzułmańskiej) jest wspominany jako prorok i król o wielkich osiągnięciach, a jego panowanie było punktem odniesienia dla wielu pokoleń. Poza Biblią, jego postać pojawia się w apokryfach, literaturze rabinicznej, Koranie, a także w źródłach historycznych dotyczących starożytnego Bliskiego Wschodu. W tych narracjach Salomon pozostaje symbolem mądrości, sprawiedliwości i rozkwitu.
Początek panowania Salomona
Salomon był synem króla Dawida i Batszeby. Już od najmłodszych lat Salomon był obiecującym księciem, ale władza w Izraelu nie przyszła mu bez wyzwań. Po śmierci Dawida, Salomon musiał zmierzyć się z próbami buntu i konkurentami do tronu, takimi jak Adoniasz. Dzięki mądrym radom proroka Natana i wsparciu matki, Batszeby, Salomon objął tron Izraela.
Salomon na początku swojego panowania zwrócił się do Boga z pokorną modlitwą o mądrość:
„Teraz więc, Panie, Boże mój, Ty ustanowiłeś królem swego sługę zamiast Dawida, mego ojca, ale ja jestem bardzo młody i nie wiem, jak mam postępować. Twój sługa jest pośród Twego ludu, który wybrałeś, ludu licznego, którego nie można zliczyć ani spisać z powodu jego wielkiej liczby. Daj więc Twemu słudze serce pełne rozsądku, aby umiał sądzić Twój lud i rozróżniać dobro od zła. Któż bowiem potrafi rządzić tym wielkim ludem?” (1 Krl 3, 7-9)
Bóg odpowiedział na tę prośbę, obdarzając Salomona niezwykłą mądrością, a także bogactwem i sławą, co uczyniło jego panowanie wyjątkowym.
Słynny wyrok Salomona
Jednym z najbardziej znanych przykładów mądrości Salomona jest historia dwóch matek, które przyszły przed króla, aby rozstrzygnąć spór o dziecko. Obie kobiety twierdziły, że są matkami chłopca. Salomon, aby przetestować ich miłość do dziecka, zaproponował, by podzielić dziecko na pół, każdej matce oddając po części.
„Wtedy król rzekł: ‘Przynieście mi miecz!’. I przyniesiono miecz przed króla. A król rozkazał: ‘Rozetnijcie to żywe dziecko na dwoje i dajcie połowę jednej, a połowę drugiej’. Na to odezwała się kobieta, której synem było żywe dziecko, bo ogarnęło ją współczucie dla syna, i rzekła do króla: ‘Proszę, panie, dajcie jej to dziecko żywe, byle go nie zabijali’. Natomiast tamta rzekła: ‘Niech nie będzie ani moje, ani twoje, rozetnijcie!’. Wtedy król odpowiedział: ‘Dajcie tej pierwszej żywe dziecko i nie zabijajcie go, bo ona jest jego matką’.” (1 Krl 3, 24-27)
Ta opowieść jest przykładem mądrości Salomona w rozstrzyganiu trudnych i moralnych kwestii.
Budowa Świątyni Jerozolimskiej
Jednym z największych osiągnięć króla Salomona było wybudowanie Świątyni Jerozolimskiej. Było to spełnienie obietnicy, jaką Bóg złożył jego ojcu, Dawidowi. Budowa świątyni trwała siedem lat i była jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Izraela.
„A kiedy dom był ukończony, zbudował on wewnętrzną ścianę z cedrowych desek od podłogi do sufitu. I umieścił tam ołtarz do całopalenia z drewna cedrowego. Tak zakończył budowę domu Bożego.” (1 Krl 6, 15-22)
Świątynia była miejscem, gdzie Arka Przymierza, symbol Bożej obecności, miała zamieszkać. Kiedy zakończono budowę, Salomon zaniósł wielką modlitwę dziękczynną, prosząc Boga o błogosławieństwo dla całego Izraela:
„Niech będą otwarte Twoje oczy, abyś patrzył na ten dom nocą i dniem, na to miejsce, o którym powiedziałeś: Tam będzie moje Imię, aby słuchać modlitwy, którą Twój sługa zanosi ku temu miejscu.” (1 Krl 8, 29)
Mądrość i bogactwo króla
Salomon był znany nie tylko z mądrości, ale także z niezmierzonego bogactwa i władzy, które przyniosły mu podziw władców z całego świata. Jedną z najbardziej znanych postaci, które odwiedziły Salomona, była królowa Saby, która przybyła do Jerozolimy, aby przekonać się o jego mądrości i bogactwie:
„A królowa Saby słyszała o sławie Salomona z powodu imienia Pana i przybyła, aby go wypróbować trudnymi pytaniami. (…) Gdy królowa Saby widziała całą mądrość Salomona, dom, który zbudował, jedzenie na jego stole, mieszkania jego sług, funkcjonowanie jego służby, ich stroje, jego podczaszego i całopalenia, które składał w domu Pana, zaparło jej dech w piersiach.” (1 Krl 10, 1-5)
Salomon gromadził ogromne bogactwa, budował miasta, tworzył floty morskie, a jego kraj cieszył się pokojem przez większość jego panowania.
Upadek króla Salomona
Pomimo wielkiej mądrości, Salomon nie ustrzegł się błędów. Z czasem zaczął odchodzić od wiernej służby Bogu, ulegając wpływom swoich licznych żon pochodzących z obcych narodów. Zaczął oddawać cześć cudzoziemskim bóstwom, co było niezgodne z Bożym Prawem:
„I działo się pod koniec życia Salomona, że jego serce nie było już całkowicie z Panem, jego Bogiem, tak jak serce Dawida, jego ojca. Salomon poszedł za Asztartą, boginią Sydończyków, i za Milkoma, ohydą Ammonitów.” (1 Krl 11, 4-5)
Bóg postanowił ukarać Salomona za jego odstępstwo, zapowiadając rozpad królestwa po jego śmierci. Królestwo Izraela zostało podzielone, a część przeszła w ręce jego rywali.
Dziedzictwo Salomona
Chociaż koniec życia Salomona nie był triumfem, jego dziedzictwo pozostało niezatarte. Jego mądrość, zapisana w takich księgach jak „Księga Przysłów” i „Pieśń nad Pieśniami”, jest do dziś inspiracją dla wiernych. Jego panowanie to przykład zarówno błogosławieństwa płynącego z posłuszeństwa wobec Boga, jak i ostrzeżenie przed skutkami oddalenia się od Bożych zasad.
Salomon pozostaje jedną z najważniejszych postaci biblijnych, ucząc nas, że prawdziwa mądrość pochodzi od Boga, a wielkie bogactwo i potęga nie są w stanie zastąpić wiernej służby Stwórcy.
Podsumowanie
Król Salomon jest postacią o wielu twarzach: sprawiedliwym władcą, mądrym sędzią, budowniczym Świątyni, ale również człowiekiem, który upadł pod ciężarem własnych błędów. Jego życie to doskonały przykład tego, jak wielkie dary i talenty mogą zostać zmarnowane, jeśli człowiek nie pozostaje wierny Bogu.
Dodaj komentarz